Naamherkomst: De Badhuiskade is een nieuwe straatnaam die bij de herontwikkeling van het terrein is gegeven aan de voormalige Badhuisweg, daarvoor Galgenweg geheten. De Galgenweg gaf over land toegang tot het in 1795 verdwenen Galgenveld. De naam is in 1914 op verzoek van Theodorus van Heemstede Obelt gewijzigd in Badhuisweg, de weg die naar zijn Badhuis Obelt aan het IJ liep. Daarna was de straat lange tijd op het afgesloten fabrieksterrein van Shell gelegen. Het Shell-terrein was officieel gelegen aan de Badhuisweg 3. Op het terrein hadden alle gebouwen een eigen gebouwnummer.

Naam: Groot Laboratorium; Clink Hostel
Adres: Badhuisweg 3; Badhuiskade 3
Architect: C.A.Abspoel; ZZDP Architecten, ILA + MONO
Bouwjaar: 1929; 2015
Opdracht: Shell; Starbed

Het voormalig Groot Laboratorium is het enige van acht bedrijfsgebouwen van Shell dat de vernieuwingsdrang op Overhoeks heeft overleefd. Het L-vormig gebouw is ontworpen door de Shell huis-architect Kees Abspoel en gebouwd in 1929, In 1939 werd het gebouw met één verdieping opgehoogd tot vijf bouwlagen. De drie vleugels zijn middels twee grote trappenhuizenhuizen met elkaar verbonden. De ziel van Grootlab zit in het zware en ruwe karakter, met veel beton en baksteen. In de trappenhuizen zijn glas-in-loodramen aangebracht, voor een deel van de hand van Max Nauta. Het raam uit 1947 is een oorlogsmonument ter herinnering aan de werknemers van de Bataafsche Petroleum Maatschappij (voorloper van Shell) die zijn omgekomen in de Tweede Wereldoorlog. Uit de vlammen stijgt een feniks op en de tekst luidt: ‘Gij zijt tot vrijheid geroepen’.

In 2005 volgt verkoop van het pand waarna het geruime tijd leeg staat. De Occupybeweging kraakt het gebouw in 2011, maar op last van burgemeester Eberhard van der Laan wordt het gebouw ontruimd. Vanaf 2013 is in de linkervleugel aan de Badhuiskade de broedplaats Lab A. In 2014 opent in de rechtervleugel aan de Badhuiskade het Clink Hostel.
Eén van de drie vleugels van het voormalige Shell grootlaboratorium is door ZZDP Architecten getransformeerd tot hostel ClinkNOORD. Het hostel bestaat uit ruim tweehonderd kamers voor maximaal 750 personen in voornamelijk twee- en vierpersoonskamers. De bestaande hoofdentree aan de Badhuiskade is behouden en het bestaande trappenhuis met grote glas-in-lood partijen is in ere hersteld en vormt de royale ontsluiting van de lobby en het beddenhuis.

Het hostel biedt haar gasten uitgebreide en diverse gemeenschappelijke functies aan, die zijn verdeeld over twee lagen aan de Badhuiskade met uitzicht op het water en de Tolhuistuinen. Door de toevoeging van een glazen kap ontstond een wintertuin. De gasten hebben hier de beschikking over een lobby met receptie annex koffiebar, een bibliotheek, de wintertuin, een minibioscoop, een bar, een dancing en een eigen grote keuken met een grote diversiteit aan prettige zit- en verblijfplekken. ILA + MONO is verantwoordelijk voor het ontwerp van de gemeenschappelijke ruimtes, waarvan de 'living stairs' - een samentrekking van living room en stairs - het bindende element is tussen de twee lagen. Het exterieur is in haar oorspronkelijke waarde gehouden, met uitzondering van de kopgevel waar aan weerszijde van het noodtrappenhuis twee verticale raamstroken zijn toegevoegd.

Naam: BOLD
Adres: Badhuiskade 35-353
Architect: OZ
Bouwjaar: 2022
Opdracht: VORM

De woontoren BOLD is gebouwd op de plaats waar eerder het Nieuwe Lab van Shell stond.
BOLD is een klimaatpositieve woontoren, die een zeer hoge energieambitie combineert met een luxe, hightech uitstraling. De innovatieve gevel is een echte eyecatcher: zowel de gevelpanelen als de ramen zijn energieopwekkend, maar hebben tegelijkertijd een hoge esthetische kwaliteit. De zuid- en westgevel beschikken over 1.800 m2 aan ‘Power-Windows’. Deze innovatieve ramen zetten lichtinval om in elektriciteit. De fluweelzwarte gevelpanelen bestaan volledig uit zonnecellen. Ook het dak van het gebouw is bedekt met zonnepanelen. Daarnaast maakt BOLD gebruik van bodemwarmte en zet het wegstromend douchewater en ventilatielucht in als warmtebron. Dit heeft geleid tot een EPC score van -0,12. De appartementen kenmerken zich door comfort en de bewoners kunnen zelf hun energieverbruik monitoren, om duurzame leefgewoontes te stimuleren. De balkons en loggia’s zijn bekleed met hout, contrasterend met de hightech uitstraling van de gevel. Het gebouw biedt plaats aan 358 woningen voor verschillende doelgroepen. Elke verdieping vormt een eigen community. De tweelaagse plint van het gebouw is gereserveerd voor buurtvoorzieningen, zoals een supermarkt. Een vide met groene gevel verbindt dit bouwvolume met de naastgelegen woontoren met koopappartementen. Bewoners van dit gebouwdeel beschikken over verschillende gedeelde voorzieningen. Parkeren gebeurt op eigen terrein, met twee ondergrondse parkeerlagen die ook ruimte bieden aan elektrische voertuigen. Op de bovenste verdiepingen liggen twee penthouses van 359m2 en 450m2. De bijbehorende prijzen in 2023 waren 3 en 3,5 miljoen euro exclusief erfpacht en parkeerplaats.

Naam: Hyperion Lyceum
Adres: Badhuiskade 361
Architect: Ector Hoogstad Architecten
Bouwjaar: 2018
Opdracht: Stichting Voortgezet Onderwijs Amsterdam

Het Hyperion Lyceum, naar ontwerp van Ector Hoogstad Architecten ligt op een ingeklemde plot tussen het Schegpark en de Badhuiskade. Het maakt als enige gebouw zonder toren deel uit van de zogenaamde onderbouw van de Strip Overhoeks. Deze nieuwbouw speelt optimaal in op de onderscheidende manier van lesgeven voor dit gymnasium en atheneum+. De aluminium gevels van het Hyperion Lyceum zijn aan beide zijden minimaal 60% transparant zodat de levendigheid in het gebouw zichtbaar is vanaf de straat en het gebouw een positieve uitstraling heeft op de openbare ruimte. De stapeling van verdiepingen, allemaal onderling verschillend van vorm en gevelindeling, laat op elk vloerniveau zowel binnen als buiten terrassen ontstaan. Naast de traditionele klaslokalen zijn er ateliers voor beeldende vakken, een muzieklokaal met aparte muziekstudio's, twee gymzalen en een groot open sciencelab voor allerlei practica. In het grote open atrium is tenslotte een hoge glijbaan.

Naam: Galgenveldbrug
Adres: Badhuiskade
Architect: Arthur Staal
Bouwjaar: 1975; 2018
Opdracht: Shell; gemeente Amsterdam

Architect Arthur Staal kreeg in 1972 opdracht van Shell om een brug te ontwerpen die de Tolhuistuin en kantine verbindt met toen nog de Badhuisweg bij het Groot Lab. De vaste voetgangersbrug overspant hierbij het Buiksloterkanaal. De brug werd op kosten Shell aangelegd en kreeg brugnummer 188.
De brug kreeg naar aanleiding van de overdracht van het Shell-terrein aan de gemeente Amsterdam zowel een nieuw nummer (2476) als een naam: Galgenveldbrug. Dit is een verwijzing naar het Galgenveld dat hier in de middeleeuwen lag. Eén van de mensen die hier als voorbeeld opgehangen werd was Elsje Christiaens. Sinds 2022 vormt de brug samen met de voormalige Shell-kantine één gemeentelijk monument. Elsje Christiaens kreeg de brug 100 meter noordelijker naar haar vernoemd.

Naam: Elsje Christiaensbrug
Adres: Badhuiskade
Bouwjaar: ca.1925
Opdracht: gemeente Amsterdam

De eerste brug (brugnummer 50) alhier dateert van de midden jaren twintig, toen hier de haven van de Buiksloterveer verder werd uitgegraven tot het begin van het Buiksloterkanaal en heeft een brugwachtershuis. Door de expansie van de Bataafsche Petroleum Maatschappij en later Shell, ging de brug over in privé-eigendom en verloor het nummer. Het brugwachtershuis werd de portierswoning bij het Shell-terrein. In de tijd dat Shell het beheer over de brug had is deze nog een keer aangepast. De brug overspant het Buiksloterkanaal en is lange tijd de autotoegang tot het Shell-terrein geweest.
Met de aankoop van het Shell-terrein in 2003 kreeg de gemeente Amsterdam ook de brug weer in beheer. Samen met de nieuwe bruggen in dit herontwikkelingsgebied kreeg deze brug ook weer een brugnummer, nu 2474. In 2015 werd ook nog besloten de bruggen van namen te voorzien en zo kwam hier de naam van het Deense meisje Elsje Christiaens op de brug te staan. Deze jongedame Elsje Christiaens, werd als straf voor een moord gewurgd op de Dam en vervolgens opgehangen op de Volewijck om te verteren in lucht en door vogels. Dat laatste werd door verschillende schilders uit die tijd vastgelegd in tekeningen.