Naam: Diepenbrockstraat is genoemd naar de Nederlandse componist en schrijver over muziek en andere onderwerpen Alphons Johannes Maria Diepenbrock (1862-1921). Hoewel Alphons op gebied van componeren een autodidact is, wordt hij, met Jan Pieterszoon Sweelinck, tot de grootste Nederlandse componisten gerekend.

Naam: -; Kapel 'Vrouwe van alle Volkeren' (vanaf 1976)
Adres: Diepenbrockstraat 3
Architect: J.W.H.C.Pot & J.F.Pot-Keegstra; J.H.Berghoef & H.Klarenbeek; Jules H.M.Kirch
Bouwtijd: 1942; 1953; 1976
Opdracht: Huibert van Saane; Gertrud M.E.Brenninkmeijer-Schmutte; paters van het Allerheiligst Sacrament

De uit twee, loodrecht op elkaar staande, blokken opgebouwde villa is oorspronkelijk ontworpen voor bouwondernemer Huibert van Saane (1903-1981) door het architectenechtpaar Pot-Keegstra. Het huis heeft een split-level-indeling, met woonkamer, eetkamer, garage, speel- of biljartkamer, waskeuken, wijnkelder en vijf slaapkamers. Uit diverse stukken komt een intensieve samenwerking tussen Van Saane en Pot-Keegstra naar voren. Vele ontwerpen van deze architecten zijn door hem gebouwd.
Al in 1932 schrijft Huibert van Saane in het Algemeen Handelsblad over het gebrek aan goede arbeiderswoningen in lagere huurklassen. Hij denkt dat naast woningbouwverenigingen en gemeenten ook het ‘particuliere bouwbedrijf’ daarin iets kan betekenen en bouwt op vele plekken in Amsterdam. Hij pleit onder andere voor normalisatie en rationalisatie in de bouw. De conceptbouw van zijn tijd. In de jaren '30 is hij nog een roepende in de woestijn. Mondjesmaat zijn er wel kleine experimenten. Maar om echt te profiteren van de voordelen is schaalgrootte nodig. Direct na de Tweede Wereldoorlog is er een tekort van zeker 300.000 woningen. Gemeenten met veel oorlogsschade mogen noodwoningen bouwen. Van Saane ziet zijn kans om de voordelen van bouwrationalisatie te demonsteren. Hij doet de regering het voorstel kant-en-klare bouwsystemen uit Engeland te halen voor die noodwoningbouw. Als directeur van de Nederlandse Maatschappij voor Volkshuisvesting in Amsterdam haalt hij Engelse bouwsystemen en conceptwoningen naar Nederland, waaronder de Maycrete-woning. Dat zijn twee-onder-een-dakwoningen, helemaal gelijkvloers met een woonkamer, drie slaapkamers, een keuken, een bijkeuken en - bijzonder voor die tijd - een eigen douche. De huizen zijn opgebouwd uit standaard betonelementen en afgewerkt met hout. Van Saane haalt alleen de wanden en het dak uit Engeland. De rest wordt in Nederland gemaakt. En aan de Engelse plattegrond voegt hij een gang toe. Er zijn in Nederland minstens 930 Maycrete-woningen neergezet. Het idee was dat ze tien jaar zouden blijven staan, maar de meeste woningen hielden het veel langer vol. Inmiddels zijn er wel veel gesloopt, maar dankzij inspanningen van Bredase bewoners staan er daar een aantal op de monumentenlijst. Daarnaast was hij één van de oprichters van Stadsherstel, een particuliere organisatie die vele waardevolle panden in de Amsterdamse binnenstad van de sloop heeft gered. Na zijn overlijden richtte zijn echtgenote Tiny van Saane-Dielen op 20 december 1982 de Stichting Huibert van Saane op die humanitaire, ecologische of culturele instellingen ondersteunt.

Gertrud Maria Elisabeth (Trudchen) Schmutte (1898-1974) koopt de villa na het overlijden van haar echtgenoot Otto Brenninkmeijer (1886-1953) in 1953 en laat deze verbouwen door de architecten J.H.Berghoef & H.Klarenbeek. De gemengde stijl van functionalisme en Delftse School blijft bewaard. Hun zoon Wolfgang Brenninkmeijer (1923-1977) was president-directeur van C&A. Hij was samen met zijn moeder vanaf het begin overtuigd van de Amsterdamse Mariaverschijningen aan Ida Peerdeman. Wolfgang was penningmeester van het Comité Vrouwe van alle Volkeren, het Comité dat Peerdeman bijstond. Het huis is in 1970 door mevrouw Brenninkmeijer-Schmutte, voor bewoning en pastoraal werk vrijgegeven aan pater Liesting c.s. van het Allerheiligst Sacrament. Op 16 juni 1970 werd in de kelder een kapel ingericht waar voorlopig het schilderij van de Vrouwe werd geplaatst. In 1973 droeg de eigenaresse het huis en het schilderij over aan het Comité Vrouwe van alle Volkeren. Het Comité verkocht het huis door aan de paters onder voorwaarde dat het huis ook voor het werk van de Vrouwe gebruikt zou worden.

Sinds 1976 is in een aanbouw van het woonhuis een kapel gevestigd, gewijd aan de ‘Vrouwe van alle Volkeren’. De kapel is ontworpen door architect Jules Kirch op basis van de aanwijzingen die zieneres Ida Peerdeman had gekregen in de verschijningen van Maria. Het gaat om baksteenbouw met binnenin centraal geplaatste kolommen waaromheen een soort omgang loopt. Het is een sfeervolle, stille gebedsruimte met ongeveer 50 zitplaatsen. De RK kapel is in 1976 ingezegend en werd een bedevaartsplaats. Centraal tegen de achterwand staat het altaar met links ervan het originele schilderij van de Vrouwe dat de Duitse schilder Heinrich Repke heeft gemaakt op basis van de beschrijving van Ida Peerdeman hoe Maria aan haar was verschenen. De glas-in-loodramen aan de linker- en rechterzijde zijn ontworpen door pater H.A.Brouwer en vervaardigd in het atelier van Lelieveld & zn. uit Den Bosch: 'Het morgenlicht van de eerste scheppingsdag' en 'Het licht van de heilige Geest'. Tegen de zijmuren hangt het gebed van de Vrouwe in vijf talen. De teksten zijn 'geklopt' in metaal en met bladgoud bedekt. De panelen zijn een geschenk van een Duitse edelsmid ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van de kapel in 1986. In 2002 werd de bovennatuurlijke oorsprong van de verschijningen erkend door de Nederlandse rooms-katholieke kerk. Nu komen dagelijks nog bedevaartgangers uit de hele wereld naar deze kapel. De uiteindelijke bestemming van het schilderij heeft de Vrouwe zelf aangegeven in haar 52ste boodschap: ‘In een aparte kapel’ in ‘het huis van de Heer Jezus Christus’, de toekomstige kerk van de Vrouwe van alle Volkeren aan het Europaplein in Amsterdam. De situatie rond de bouwplannen voor een grote nieuwe bedevaart- of votiefkerk bij het vroegere theehuisje aan de Zuidelijke Wandelweg, nu de plaats van de uitbreidingen van het RAI congrescentrum aan het Europaplein, is vooralsnog onduidelijk. De vormgeving van de kerk, een combinatie van oosterse en westerse architectuur, is eveneens bepaald door de voorstellingen van het gebouw in Peerdemans verschijningen (van 8/12/1952; 20/3/1953; 31/5/1956). Een maquette is in 1966 door pater Brouwer in samenwerking met Peerdeman gemaakt. Het ronde kerkgebouw, met een doorsnede van ca. 60 meter, wordt gekenmerkt door een koepeldak en drie kleinere koepels. Het heeft een priesterkoor met drie altaren, waarachter drie grote schilderingen. Bij de ingang van de kerk is de aparte kapel voor het schilderij voorzien.
Toen de provinciaal overste, pater Van Schaik, afstand nam van de verering en er niet mee geassocieerd wilde worden, verkocht hij in 1985 de woning voor een symbolisch bedrag aan Ida Peerdeman (1905-1996) die hier samen met haar zussen Jo en Truus tot haar dood woonde.

Adres: Diepenbrockstraat 15
Architect: Frits Adolf Eschauzier
Bouwtijd: 1938
Opdracht: dr.J.H.Engelkens

Deze doktersvilla met een spreek- en behandelkamer is gebouwd in een zakelijke variant van de Delftse School door architect Frits Adolf Eschauzier. De villa kwam tot stand op een onregelmatig grondplan en bestaat uit twee lagen onder op wisselende hoogten aangebrachte lessenaarsdaken. Aan de voor- en achterzijde zijn ver uitstekende luifels geplaatst. Het pand is opgetrokken in wit gepleisterde baksteen. De opdrachtgever heeft er tot zijn overlijden in 1942 gewoond.

Naam: Remonstrantse Kerk, Vrijburg (ca.2000)
Adres: Diepenbrockstraat 46
Architect: Jordanus Roodenburgh
Bouwtijd: 1932-1933
Opdracht: bestuur van de Remonstrantse Kerk bij monde van secretaris Mr.J.Nolen

Op de hoek met de Herman Gorterstraat is in 1933 een Remonstrantse kerk met catechisatielokalen en kosterswoning gebouwd als de opvolger van de voormalige Remonstrantse schuilkerk Vrijburg op de Keizersgracht 102, bekend als ‘de Rode Hoed’. Het ontwerp is van architect Jordanus Roodenburgh in een late Amsterdamse School-stijl. Het geheel onderkelderde kerkgebouw is in baksteen gebouwd op een rechthoekig grondplan met twee kleinere zijvleugels. De kerk wordt gedekt door een hoog oprijzend overstekend zadeldak met zwarte pannen; de zijvleugels door eveneens met zwarte pannen gelegde lessenaarsdakjes. Aan de voorzijde heeft de kerk een rondboogvormige ingang geaccentueerd door decoratief metselwerk waarboven in bronzen letters 'remonstrantse kerk'. De toegang wordt gevormd door dubbele eikenhouten panelendeur met een straalvormig patroon van bovenlichten. Links en rechts van de ingang zijn vijf naast elkaar geplaatste zijlichten met diepliggende glas-in-loodramen door glazenier Willem Bogtman. De hoeken van de voorgevel zijn voorzien van hoekstenen, waarvan de bovenste voorzien van reliëfwerk. Beide zijbeuken zijn aan de zuidwestzijde voorzien van een tweede ingang achter een uit twee treden bestaande stoep onder een puntgevel waarin beeldhouwwerk van Louise Beijerman.
Het interieur heeft hoogopgaande kapgewelven met gewelfbetimmeringen, kansel, glas-in-lood ramen in de hoofdkleuren blauw/violet/wit, lambrisering van schoon metselwerk met meanderpantronen waarboven witgepleisterde wanden. In de kerkenraadkamer zijn enkele schilderijen uit de 18de en 19de eeuw aanwezig.