Naamherkomst: De Reestraat is genoemd naar de hertensoort. De naam herinnert aan de huidenhandel, die hier voor de aanleg van de straat, en later in het nabijgelegen zuidelijk deel van de Jordaan was geconcentreerd. De straat maakt deel uit van de winkeliersvereniging 'De Negen Straatjes'.

Naam: ’t Witte Lam
Adres: Reestraat 6
Architect: Jan Pijl; H.F.Rappange; Erwin Spijker
Bouwjaar: 1619; 1970; 2016
Opdracht: Bastiaen Claesz, Jan Pijl; Stadsherstel; Riverland Coöperatief

Het huis staat op de grond die de uit Antwerpen afkomstige crudener Daniël Mostart (1559-1627) in 1615 kocht op de hoek van de Keizersgracht met de Reestraat. Hij deelde de drie erven overdwars in vieren: zo kwam de voorzijde aan de Reestraat te liggen in plaats van aan de gracht. In 1619 verkocht hij dit perceel aan kruidenier Bastiaen Claesz en meester-(huis)timmerman Jan Pijl, die er een huis op hebben gebouwd. De eerstvolgende overdracht stamt uit 1656 als voormalig kuiper IJsbrandt Hendricksz voor fl. 6000,- een huis en erf verkoopt aan stiklijvenmaker Jan Carstz. In de loop van de 17e eeuw werd het door vrouwen gedragen lijfje met vetersluiting voorzien van baleinen, dit werd een keurslijf of stiklijf genoemd. Het was een doorgestikt stijf lijf, vaak gemaakt van fijne stof. Hierover werd dan een kort manteltje of jakje gedragen.

Abraham Caascamer koopt het huis in 1672 voor fl. 7130,- bij de executieverkoop van de boedel van Carstz. Caascamer is koperslager. Het huis heeft dan inmiddels ’t Witte Lam’ in de gevel, een afbeelding die de gevel siert tot in elk geval 1748’.
In 1714 verandert het huis weer van eigenaar. Abraham is inmiddels overleden en mede-erfgenaam Maria de Koge, een nichtje, heeft het huis toebedeeld gekregen. We lezen dat bij de koop is inbegrepen “’t comptoirtie (toonbank) in ’t voorhuys aan de zijde van de Kijsersgragt, en ’t casje in ‘tzelve voorhuys na de kant van de Princegragt”. De weduwe Margareta Waldorp (?-1728) wordt voor fl. 5500,- eigenaresse.
Na Margareta’s overlijden in 1728 wordt het huis verdeeld onder meerdere erfgenamen. In 1732 komt een derde part van het huis in de verkoop. Kopers zijn Elisabeth de Hamer, Elisabeth Waldorp weduwe van Jasper Diephout en Josias de Hamer. Verkopers zijn Geertruijd Engelen, weduwe van Dirk Sieuwertsz Hofland en de Erven Margaretha Waldorp weduwe van Anthonij Beudeker. In 1746 volgt een zesde part van het huis dat voor fl. 1216 eigendom wordt van Claas Coetzee, een stoffenhandelaar. Hij verkoopt zijn deel weer 1748 en ontvangt slechts fl. 900,- terug.
Uiteindelijk is Elisabeth Waldorp in bezit van 10/24 deel, wat waarschijnlijk weer terechtkomt bij haar kleinkinderen van Josias de Hamer (?-1756) die zelf al 9/24 bezat, in 1741 getrouwd met Elisabet Diephout, en Elisabeth de Hamer die de resterende 5/24 in eigendom had.

Sinds 1815 staat de weduwe F.Brumstede hier geregistreerd en na 1840 haar erven. In 1851 is een van deze erfgenamen, winkelierster mej. M.J.Brumsteede de hoofdbewoonster. Later in de 19e eeuw is dit de hoedenmaker H.A.Thiry.
Niet alle verkopen zijn bekend of terug te vinden, maar in 1891 is het de banketbakker W.Wijnand van nummer 8 die het gehele erf met opstallen koopt voor fl. 10.250,-. Eén van de verkopers, Maria Anna Berdina Mensing (1840?-?), was in elk geval woonachtig op dit adres.
Vanaf 1910 lijkt Wijnand dit pand niet langer bij zijn banketbakkerij te gebruiken, dan vestigt zich hier de boekhandelaar C.Richel. Hij vraagt ruime toezending van Prospectussen, winkelbiljetten en fondscatalogi en houdt zich voor matige commissiezending beleefd aanbevolen, zo lezen we in het Nieuwsblad voor den Boekhandel.

In 1915 staat hier J.L.Steinhaus (1881?-?) ingeschreven als wijkmeester van het Roomsch Catholyk Oude Armenkantoor, gevestigd aan de Keizersgracht 334. 1915 is ook het jaar dat de banketbakker Wijnand inmiddels is gestopt met werken en dit pand verkoopt. Uiteraard worden alle doorgangen naar Reestraat 8 dichtgemetseld. Het pand gaat voor een koopje van de hand, de NV Maatschappij tot Exploitatie van Onroerend Goed ‘Dina Alida’ betaald slechts fl. 3800,- om eigenaar te worden. In 1919 nemen ze al weer afscheid van het pand maar nu wel voor fl. 8500,-. Het lijkt er op dat de melkinrichting van De Lange het pand direct in 1915 gaat huren en wellicht zijn zij de nieuwe eigenaar in 1919. In elk geval zet De Lange in 1924 zijn ‘ruime woning' en 'modern ingerichte melkzaak met een omzet van 7 à 8 vaten met veel flesschenmelk, boter, kaas en eieren' te koop. Of melkslijter A.W.de Rijk alweer een volgende koper is of dat de koop voorafgegaan is door huur is niet duidelijk. In elk geval wordt hij in 1927 voor fl. 12.000,- eigenaar. Ook wie eventuele opvolgers zijn is niet duidelijk, wel dat er in 1963 nog altijd een melkhandel van Smit-Hoogeveen is. Het huis wordt in 1964 door de weduwe De Rijk verkocht aan de stichting Diogenes die het vervolgens in 1968 aan Stadsherstel verkoopt.
Door de sloop van het buurpand Reestraat 4 is de bouwkundige staat van het perceel aanzienlijk verslechterd en wordt gedeeltelijke sloop noodzakelijk gevonden. Zo staat er in 1966 nog slechts een onderstuk. Er volgen aanschrijvingen over het inpakken van de gemeenschappelijke muur met nummer 8 en het herstellen van de gemeenschappelijke fundering. Stadsherstel heeft dan al plannen klaar liggen voor herstel van Reestraat 2 en 4.

In 2016 volgt een grote renovatie waarbij de bewegwijzering door het hotel wordt aangepast en ruimten opnieuw worden ingericht en gedecoreerd onder leiding van architect Erwin Spijker en binnenhuisarchitect Jacu Strauss. Nu is op de begane grond restaurant Jansz en op de verdieping de Copper Chamber, een vergader- en dinerruimte, een verwijzing naar de eigenaar die Reestraat 8 liet bebouwen: de ‘geelgieter’ Volckert Jansz en waar de ingang is.